De vrouw zag er wat bouwvallig uit en de receptie ook. Er stond een hokje dat zou kunnen dienen tot toilet, maar gelukkig was dat dichtgespijkerd dus kon het niet worden gebruikt en daarom stonk het er ook niet.

Water en stroom zijn er niet. Maar wij kunnen ons prima redden zonder. We hadden echt het gevoel hier een bijdrage te leveren aan ontwikkelingswerk. We zoeken een plekje en ik richt een primitieve wasgelegenheid in, annex buitenkeuken. We hebben een schitterend uitzicht over het stumeer.

De eigenaresse (dat nemen wij aan) vergezeld van een oude man met nog 1 forse tand in zijn mond, rekenen met ons af. Ze hadden ons op waarde geschat want het werd onze duurste camping in Marokko. Nadat we de volgende dag wilden vertrekken wilde de vrouw nogmaals afrekenen. Ze had kennelijk een slecht geheugen. Daarnaast wilde ze graag een paar schoenen van mijn vrouw.Hoewel we niet opnieuw wilden afrekeningen, gezien de door haar gehanteerde prijzen, maakte ze daar geen probleem van. Ze bleek dus ook nog vriendelijk te zijn. En wij kregen er weer een leuk vakantieverhaal bij en dat is ook wat waard.