We zijn momenteel bij onze dochter in Bedford (Engeland) en zij gaat vanmorgen met haar moeder, mijn liefhebbende echtgenote dus, naar het ziekenhuis in Londen. Er was hondenvoer besteld en dat zou vandaag komen. Gezien haar inschatting van mijn vermogen om een briefje in het Engels te schrijven, laat ze een notitie achter op een papiertje voor de leverancier van het hondenvoer. Een rol donkergeel plakband erbij. De instructie luidt om dat op de voordeur te plakken als ik met de honden ga wandelen terwijl het voer nog niet is geleverd. De honden vragen mij te gaan wandelen en ik ga even het berichtje voor de leverancier van het hondenvoer op de deur plakken. Plakband gepakt, geen begin te vinden. Na zorgvuldig aftasten van de rol heb ik uiteindelijk het begin te pakken. Beetje peuteren en voorzichtig laat een stukje van het begin van de rol plakband los. Meteen daarna splits het plakband zich op de rol. Dus voorzichtig peuteren aan het nog vast zittende stukje. Helaas, deze procedure herhaalt zich een keer of 5 maar daarna heb ik warempel voldoende plakband los om het berichtje op de voordeur te plakken. Het is koud, dus stevig aankleden en de deur uit met de honden. Op hetzelfde moment komt een auto voor de deur rijden. Het blijkt de leverancier van het hondenvoer te zijn. Honden terug in huis om de man te ontvangen. De leverancier verdwijnt in de auto en haalt er totaal 10 dozen hondenvoer uit die hij keurig in het voortuintje opstapelt.

Ik breng de dozen naar binnen en ga me opnieuw gereed maken om met de honden te wandelen. Bij de voordeur verwijder ik het berichtje. Ik werp er nog een blik op en lees. ”Leverancier, wilt U de dozen met voer in de voortuin plaatsen, dank U”. (vertaalde tekst). Dus al de moeite voor het bevestigen van het berichtje was onnodig. Zonder dat bericht te hebben gelezen stapelde de leverancier de dozen al op in de voortuin.

Ik ben maar gauw met de honden gaan wandelen, want het is koud en dan moet je niet te lang stilstaan bij de dingen.